Szklany Miecz - Victoria Aveyard

Ród przeciwko rodowi, Srebrny przeciwko Srebrnemu. Tylko Czerwoni pozostaną zjednoczeni. I dzięki temu zwyciężymy. Norta upadnie, my powstaniemy. Czerwoni niczym świt. 

Wydawnictwo: Moon Drive

Rok wydania: 2016

Ilość stron: 559

Tłumaczenie: Adriana Sokołowska-Ostapko








Mare Borrow odkrywa, że na świecie żyją inni ludzie podobni do niej. Ludzie, którzy pomimo czerwonej krwi władają umiejętnościami Srebrnych. Postanawia uciec od króla, który ją zdradził i pragnie zemsty. Niestety nie jest już w stanie zaufać nikomu, nawet swojej rodzinie. Wyrusza na trudną wyprawę aby odszukać Czerwono-Srebrnych, lecz nie zawsze przygoda musi zakończyć się happy endem. 

Nawet jeśli jestem mieczem, to nie zostałam zrobiona ze stali, ale ze szkła, i czuję, że powoli zaczynam pękać.

Szklany Miecz jest to drugi tom trylogii Czerwona Królowa i jest to naprawdę udana kontynuacja. Zadziwiającym jest to jak warsztat autorki zmienił się w przeciągu roku. Znajdziemy tutaj o wiele więcej akcji, więcej bohaterów, więcej wątków. Niestety przez całą książkę miałam wrażenie, że czegoś mi brakuje. Czegoś co uczyniło Czerwoną Królową tak intrygującą powieścią. Niestety nadal nie wiem co to jest. Możliwe, że pierwszy tom zapamiętałam zbyt pozytywnie (a czytałam go dawno temu) i dlatego teraz czuję się lekko rozczarowana. 

Główna bohaterka Mare Borrow pobiła Tris Prior w moim własnym, subiektywnym rankingu najbardziej irytujących postaci literackich wszech czasów. Tak denerwującej postaci dawno nie spotkałam. Dlaczego zawsze w młodzieżowych powieściach dystopijnych w drugich tomach bohaterki muszą być aż tak pewne siebie i samolubne? Na szczęście książkę ratuje Calore oraz Farley, dwie genialnie wykreowane postacie. 

Pomimo sporej inspiracji autorki m.in Igrzyskami Śmierci książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a podobieństwo wcale nie przeszkadza i często jest aż trudne do wychwycenia. Niestety powieść podobnie jak pierwszy tom ponownie kończy się w najbardziej niespodziewanym i nieodpowiednim momencie i ponownie łamie serce. Kac książkowy gwarantowany! 

Boję się samotności bardziej niż czegokolwiek innego. Dlaczego więc to robię? Dlaczego odpycham od siebie ludzi, których kocham? Co jest ze mną nie tak? "Nie wiem". I nie wiem jak to powstrzymać.

Szklany Miecz jest to jedna z lepszych kontynuacji jaką miałam okazję czytać. Zazwyczaj drugi tom czyta mi się najgorzej.  Akcja była ciekawa, świat przedstawiony o wiele bardziej rozbudowany niż w pierwszej części. Gdyby nie główna bohaterka powieść dostałaby ode mnie wyższą ocenę. Niestety, Mare jest tak irytująca, że nie zasługuje na podwyższenie oceny. Gorąco polecam książkę każdemu kto czytał Czerwoną Królową. 

Ocena:

7/10

Instagram LubimyCzytać Facebook 

Nina